Gil Pyrrhula pyrrhula

Pomimo, że nie jest to ptak bardzo liczny, gil jest na ogół dobrze znany. Jest nieco większy od wróbla. Obie płcie mają czarną czapeczkę, czarny dziób i ogon, a na czarnych skrzydłach pojedynczy biały pasek, biały jest także kuper. U samca pierś i brzuch są czerwono-różowe, grzbiet szary. Samica, tak z wierzchu, jak i od spodu, jest ciemniejsza od samca, brązowawo różowawa. Ptaki te w szacie młodocianej kolorem przypominają samicę, jednak nie mają czarnej czapeczki.

Gil to ptak typowo leśny, jego biotopem (miejscem bytowania) są lasy iglaste i mieszane. Spotkać go można także w parkach i sadach; unika jednak bezdrzewnych, otwartych terenów. Gniazdo gil zakłada na dolnych częściach gałęzi drzew iglastych, na wysokości kilku metrów. Konstrukcja gniazda sporządzona jest z drobnych gałązek drzewa iglastego, w wyściółce znajdują się drobne korzonki i włosie (nigdy nie ma tam porostów); średnica zewnętrzna gniazda wynosi około 14-20cm. Gile lęgną się w Polsce w dużym rozproszeniu. Zdecydowanie bardziej kojarzone są u nas z zimą, kiedy to ze wschodu przylatują do naszego kraju tamtejsze populacje, by tu przezimować w łagodniejszych warunkach. To dlatego właśnie zimą gili jest u nas stosunkowo dużo, i to z tą porą roku są najczęściej kojarzone. Gile jedzą pokarm różnego rodzaju. Przede wszystkim są to nasiona jarzębiny, dzikiej róży czy głogu. Lubują także w nasionach klonu (tzw. „noski) i jesionu. Niekiedy gile przylatują do karmnika, by skosztować słonecznika pastewnego czy konopi. Widok takiego ptaka w karmniku to nie lada przygoda. W końcu to jeden z najbardziej kolorowych naszych ptaków.

Pokarm zimą: słonecznik, nasiona konopi, owoce jarzębu pospolitego. Aby zachęcić gile do odwiedzania naszych ogrodów, warto posadzić w nich w jarząb pospolity lub szwedzki.