Tekst źródłowy strony Gawron

<h2 style="margin:0; background:#AACC55; font-size:150%; font-weight:bold; border:1px solid #669966; text-align:left; color:#000; padding:0.2em 0.4em; color:#000;">Gawron 'Corvus frugilegus'</h2>

Gawron to ptak średniej wielkości, z sylwetki zbliżony do wrony,  lecz nieco smuklejszy. Upierzenie na całym ciele ma czarne  z   niebieskawo-fioletowym, metalicznym połyskiem. U osobników starych pióra przy nasadzie dzioba są wytarte,  występują natomiast u ptaków młodych. Gatunku tego nie cechuje dymorfizm płciowy.  
Gawron jest często mylony  z krukiem, od którego ptak ten  jest mniejszy i ma mniej masywny dziób,  poza tym dziób   kruka,  bez względu na wiek,   jest zawsze opierzony u nasady. Co więcej, w locie  ogon gawrona ma kształt wachlarza, zaś  u kruka przypomina ostrze włóczni złamane na 3/4 długości. 
Gawrony gniazdują kolonijnie w koronach wysokich drzew.  Ich gniazda zbudowane są przede wszystkim z gałązek. Samica składa jaja od marca do kwietnia w liczbie 3-5. Lęgiem opiekują się oboje rodzice; wyprowadzają tylko jeden lęg w roku.
W Europie gawron jest ptakiem częściowo wędrownym. Około października ze wschodu  przylatują do Polski ogromne stada tych ptaków,  by u nas przezimować;  część z nich zmierza jeszcze dalej na zachód,   a część zostaje. 
Jak wszystkie ptaki krukowate gawron jest wszystkożerny. Zimą w jego diecie przeważają nasiona, orzechy i wszelkie spożywcze odpadki; latem drobne zwierzęta. 
Gawron jest ptakiem bardzo inteligentnym, co udowadnia m.in. przez radzenie sobie z orzechami włoskimi: żeby je rozbić, gawron  zrzuca je na jezdnie, a czasem podkłada pod koła samochodów stojących na czerwonym świetle. 

 Zimą  można pomóc gawronom zimować, wystawiając w karmniku czy po prostu na trawniku orzechy włoskie lub laskowe. Aby ułatwić ptakom do nich dostęp,  warto skorupki rozłupać młotkiem.