[[Image:CARCHL01.jpg|left|300px]]Dzwoniec jest ptakiem wielkości wróbla; ma dość dużą głowę, stożkowaty, masywny dziób i krępe ciało. Dorosłe ptaki są zielonkawe, mają ciemniejsze skrzydła i żółto obrzeżony ogon u nasady. Płeć u tego gatunku jest z większej odległości dość trudna do oznaczenia. Samiec ma żywo-żółtozielony spód ciała i skrzydła z szerokim, żółtym obrzeżeniem. Samica jest zielonkawo-brązowawa, z mniejszym obrzeżeniem na skrzydłach. Ptaki w szacie młodocianej są podobne do dorosłych samic, lecz mają niezbyt wyraźne, ciemne paski wzdłuż piersi i brzucha.
+
+
+
[[Image:CARCHL01.jpg|alt=dzwoniec Carduelis chloris|left|300px]]Dzwoniec jest ptakiem wielkości wróbla; ma dość dużą głowę, stożkowaty, masywny dziób i krępe ciało. Dorosłe ptaki są zielonkawe, mają ciemniejsze skrzydła i żółto obrzeżony ogon u nasady. Płeć u tego gatunku jest z większej odległości dość trudna do oznaczenia. Samiec ma żywo-żółtozielony spód ciała i skrzydła z szerokim, żółtym obrzeżeniem. Samica jest zielonkawo-brązowawa, z mniejszym obrzeżeniem na skrzydłach. Ptaki w szacie młodocianej są podobne do dorosłych samic, lecz mają niezbyt wyraźne, ciemne paski wzdłuż piersi i brzucha.
Śpiew dzwońca jest nie do pomylenia z głosami innych ptaków. Jego pieśń brzmi mniej więcej tak: djul-dzirr-dzidzidzi-zwiir, co może przypominać dźwięk małych dzwoneczków – stąd nazwa gatunku.
Śpiew dzwońca jest nie do pomylenia z głosami innych ptaków. Jego pieśń brzmi mniej więcej tak: djul-dzirr-dzidzidzi-zwiir, co może przypominać dźwięk małych dzwoneczków – stąd nazwa gatunku.
Dzwońce poza okresem lęgowym żyją w stadach liczących do kilkudziesięciu, rzadziej więcej osobników. W stadach tej wielkości prowadzą koczowniczy tryb życia, podejmując to dalsze, to bliższe wędrówki. Ptak ten często opisywany jest jako ptak osiadły, ale zdarzają się wiadomości o ptakach obrączkowanych w Polsce, powtórnie stwierdzanych we Włoszech. Poza okresem lęgowym ptaki te preferują otwarte tereny krajobrazu rolniczego
Dzwońce poza okresem lęgowym żyją w stadach liczących do kilkudziesięciu, rzadziej więcej osobników. W stadach tej wielkości prowadzą koczowniczy tryb życia, podejmując to dalsze, to bliższe wędrówki. Ptak ten często opisywany jest jako ptak osiadły, ale zdarzają się wiadomości o ptakach obrączkowanych w Polsce, powtórnie stwierdzanych we Włoszech. Poza okresem lęgowym ptaki te preferują otwarte tereny krajobrazu rolniczego
Linia 13:
Linia 15:
−
[[Image:CARCHL02.jpg|left|300px]]
+
---------------
−
[[Image:CARCHL03.jpg|left|300px]]
+
* Dzwoniec - śpiew samca
−
[[Image:CARCHL04.jpg|left|300px]]
+
<flashmp3>carchl1.mp3</flashmp3>
+
+
--------------
+
+
+
<gallery>
+
Image:CARCHL02.jpg| samiec
+
Image:CARCHL03.jpg| samiec
+
Image:CARCHL04.jpg|
+
Image:CARCHL05.jpg|
+
Image:CARCHL06.jpg|
+
Image:CARCHL07.jpg|
+
image:JPT284.jpg |samica
+
image:JPT262.jpg
+
</gallery>
+
<video type="youtube" id="9oJUMIByk3M" desc="Dzwoniec przy karmniku." position=left />
<video type="youtube" id="9oJUMIByk3M" desc="Dzwoniec przy karmniku." position=left />
Aktualna wersja na dzień 20:16, 2 gru 2012
dzwoniec Carduelis chloris
Dzwoniec jest ptakiem wielkości wróbla; ma dość dużą głowę, stożkowaty, masywny dziób i krępe ciało. Dorosłe ptaki są zielonkawe, mają ciemniejsze skrzydła i żółto obrzeżony ogon u nasady. Płeć u tego gatunku jest z większej odległości dość trudna do oznaczenia. Samiec ma żywo-żółtozielony spód ciała i skrzydła z szerokim, żółtym obrzeżeniem. Samica jest zielonkawo-brązowawa, z mniejszym obrzeżeniem na skrzydłach. Ptaki w szacie młodocianej są podobne do dorosłych samic, lecz mają niezbyt wyraźne, ciemne paski wzdłuż piersi i brzucha.
Śpiew dzwońca jest nie do pomylenia z głosami innych ptaków. Jego pieśń brzmi mniej więcej tak: djul-dzirr-dzidzidzi-zwiir, co może przypominać dźwięk małych dzwoneczków – stąd nazwa gatunku.
Dzwońce poza okresem lęgowym żyją w stadach liczących do kilkudziesięciu, rzadziej więcej osobników. W stadach tej wielkości prowadzą koczowniczy tryb życia, podejmując to dalsze, to bliższe wędrówki. Ptak ten często opisywany jest jako ptak osiadły, ale zdarzają się wiadomości o ptakach obrączkowanych w Polsce, powtórnie stwierdzanych we Włoszech. Poza okresem lęgowym ptaki te preferują otwarte tereny krajobrazu rolniczego
Dzwoniec zamieszkuje tereny parkowe, od nizin po górną granicę lasu. Często bytuje też w parkach miejskich. Gniazda zakłada w gęstych krzewach, często w jałowcach i żywotnikach. Warstwę zewnętrzną jego gniazda stanowią korzonki i kłącza traw, warstwa środkowa to mech; gniazdo wyścielone jest drobnymi korzonkami, włosiem i piórkami.
Samica składa 3 - 6 jaj w okresie od kwietnia do września; są one niebieskawe i brązowo plamkowane. Pisklęta wylęgają się po upływie dwóch tygodni; przez kolejne 14 dni młodymi opiekują się oboje rodzice.
Pokarm dzwońców to przede wszystkim pączki drzew i nasiona, w okresie lęgowym także owady. Dzwońce chętnie zaglądają do karmników, nawet w dużych miastach. Ich ulubionym pokarmem są nasiona słonecznika
Zimą dokarmiamy dzwońce nasionami oleistymi – najlepszy jest słonecznik pastewny
Latem zapewniamy im dostęp do wodopoju.
Z myślą o dzwońcach warto w swoim ogrodzie zasadzić tuje, (zwarte i wysokie odmiany), jałowiec pospolity, cis oraz inne gęste krzewy.
