Gołąb grzywacz, grzywacz Columba palumbus

Gołąb grzywacz to ptak średniej wielkości, należący do rodziny gołębi. Jest to nasz największy gołąb, o solidnej sylwetce, większy od gołębia domowego. U ptaka dorosłego wierzch ciała i brzuch są szaro-popielate, pierś koloru różowawego; boki szyi zielonkawe, mieniące się metalicznie, z dużymi białymi plamami. Na skrzydłach ptak ten ma białe przepaski, charakterystyczne tylko dla tego gatunku gołębia, bardzo dobrze widoczne w locie. Ptaki młode mają ciemniejszą tęczówkę (u dorosłego jest żółta) oraz nie mają zielonych ani białych piór na szyi.

Grzywacz to ptak leśny, choć w ostatnim czasem zaczął regularnie gniazdować także w miastach. Na wiosnę można łatwo rozpoznać jego głos godowy - chrapliwe ru-ku-kuu. Gniazdo buduje na drzewach lub na wyższych krzewach, często w świerkach i ozdobnych żywotnikach; zwykle od 3m nad ziemią; bardzo rzadko zakłada gniazda na budynkach. Gniazdo zbudowane jest z patyczków, sprawiając wrażenie niepoukładanej i delikatnej konstrukcji. Jak u wszystkich gołębi, samica składa w nim 2 białe jaja. Pisklętami opiekują się oboje rodzice. Wyprowadzają do trzech lęgów w ciągu roku. Nasz grzywacz to ptak wędrowny, natomiast populacje zachodnio-europejskie są osiadłe. U nas grzywacz przebywa od marca do października, ale coraz częściej ptaki te zimują także w naszym kraju. Największe koncentracje grzywaczy zimujących w Polsce znane są z zachodnich części kraju. Pokarm grzywacza stanowią przede wszystkim różne nasiona, a także żołędzie, które ptak ten wręcz uwielbia. Zimującym grzywaczom warto wysypywać ziarna uprawianych u nas zbóż, takich jak pszenica czy pszenżyto. Latem zadbajmy przede wszystkim o to, by nasz największy ogrodowy gołąb miał co pić.