szczygieł Carduelis carduelis
Mniejszy od wróbla szczygieł jest jednym z najładniejszych naszych ptaków. Ptaki dorosłe wokół nasady dzioba mają czerwoną plamę, oprócz niej występują jeszcze barwy biała i czarna. Wierzch ich ciała jest szarawobrązowawy, na czarnym skrzydle występuje charakterystyczny żywożółty, szeroki pas, a kuper jest biały. Płeć strzygła w terenie jest trudna do rozróżnienia. Generalnie rzecz ujmując, u samca zakres czerwieni oraz czerni u nasady dzioba jest większy niż u samicy, ponadto samica jest nieco mniejsza. Młode w szacie juwenalnej mają jasnobrązową głowę, pokrytą ciemnymi plamkami.
Szczygieł jest mało płochliwy, porusza się niestrudzenie w koronach drzew i w gąszczach krzewów. Na ziemię zlatuje rzadko, choć często żeruje na nisko rosnących łopianach, które są jego przysmakiem. Lata dość szybko; linia lotu ma kształt falisty. Szczygieł niekiedy tworzy większe stada, często mieszane, wraz z dzwońcami i makolągwami.
Gniazdo ptak ten zakłada wysoko, na drzewie lub krzaku, w rozwidleniu zewnętrznych gałęzi. Konstrukcja gniazda składa się z puchu roślinnego (nasiona ostów) i wełny, poprzeplatanych drobnymi korzonkami i suchą trawą. Średnica zewnętrzna gniazda wynosi 8-10 cm, wewnętrzna 4-6 cm.
Pokarmem szczygłów są nasiona ostów i wspomnianego już łopianu; niekiedy zbierają także owady z krzewów. W karmniku jest gościem rzadkim; jak większość ptaków chętnie żeruje wtedy na słoneczniku. Jego prawdziwym przysmakiem karmnikowym jest jednak tzw. murzynek: nasiona olejarki abisyńskiej po angielsku nazywanej „niger seeds”. Pokarm ten jest drogi, lecz jeśli mamy szansę zwabić do karmnika tak ładne ptaki, jakimi są szczygły, to czemu by nie spróbować?.
